ارتباط والدین با فرزند بیشترین دلیل حاکی از زندگی فرد دارد. به عنوان اولین ارتباط فرزند با والدین، ایجاد محدودیت های والدین برای فرزند بعد از آن است. ارتباط مثبت بین والدین و فرزندان شامل دادن استقلال، بر انگیختن حس کنجکاوی، عزت نفس و درک توانایی آنان، می باشد. با درگیر شدن در زندگی آنان و ساختن یک ارتباط قوی، ارتباط خود را با فرزندانتان افزایش دهید. همچنین با یادگیری، خود را در زمان رابطه سازی، سازگار کنید.

مشغول کردن خود با فرزندان

۱- در سطح آنان باشید

والدین و فرزندان

با هم سطح کردن خود با فرزندانتان می توانید ارتباط خود را بهبود ببخشید. آموزش دهید، روی فرآیند کار کنید و با آنها بسته به سطحشان بازی کنید. همانگونه که فرزند با آن آشنا است. اینکار به شما کمک می کند تا ارتباط خود را بهبود ببخشید و به آنها نزدیک تر بشوید.

اگر نوزاد دارید، کف زمین یک شهر بی مرز بسازید. اگر خردسال یا نوجوان دارید، به بازی های رایانه ای آنان ملحق شوید.

در حین انجام این قبیل کارها بیشتر از صحبت در سر میز شام می توانید با آنان صحبت کنید.

۲- مهم بودن در کنار خانواده را تاکید کنید

آنچه والدین باید بدانند

هنگامی که فرزندانتان دریافتند که شما شخصیت آنان را درک کرده اید و احترام می گذارید، زمان بالا بردن ارزش خانواده برای آنان است. زمان بودن در کنار هم را خاص و یک قسمت از فعالیت های روزانه بسازید.

بیشتر شب های هفته را کنار هم غذا بخورید، از همه بخواهید که اوج و فرود هایشان را تعریف کنند (بهترین و بدترین لحظات را). درکنار هم ورزش کنید، فیلم ببینید یا بازی های جمعی انجام دهید.

۳- برای هر فرزند وقت جداگانه اختصاص دهید

والدین

گذراندن زمان با یکدیگر، مهم است. همچنین باید برای هر فرزند به طور جدا وقت اختصاص دهید تا با شخصیت او بیشتر آشنا شوید. اختصاص دادن جداگانه وقت به هرفرزند، ارتباط سازی شما را بهتر می سازد. همچنین به شما کمک می کند تا از استعداد ها و توانایی های فرزندتان آگاه شوید.

یک سرگرمی بیابید که هر کدام از فرزندان را درگیر کند. ممکن است به یکی ماهی گیری در آخر هفته را آموزش دهید، یا با دیگری پیانو تمرین کنید. برنامه هفتگی خود را برای ساختن ارتباط با آنان خالی سازید.

۴- با آموزشگاه ها، مدارس و دوستان آنان در ارتباط باشید

والدین و فرزندان

والدینی می توانند یک دوستی خوب با فرزندان داشته باشند که با زندگی شخصی آنان نیز در ارتباط باشند. انتظار یک رابطه خوب با آنان را فقط در صورت گفتن صبح بخیر”و “شب بخیر”، نداشته باشید.

داشتن مشغله های کاری و مسئولیت های زندگیتان، قابل درک است ولی باید یک ارتباط با فرزند خود داشته و از زندگی شخصی او آگاه باشید.

اگر مقداری وقت آزاد دارید، پیشنهاد شرکت در مسابقات مدرسه، مسابقات سافت بال، بازی ها را بدهید یا با معلم فرزندتان به طور منظم ملاقات کنید تا از فعالیت های آموزش او نیز آگاه شوید.

هنگامی که در حال انجام تکالیفشان هستند، پیششان بنشینید. به آنان در تمرین بازی های مدرسه کمک کنید. دوستان فرزندتان را به خانه دعوت کنید تا با چیزهایی که بر او تاثیر می گذارند، آشنا شوید.

۵- اطراف کودک باشید

مشکلات والدین با فرزندان

اجازه دهید که کودک بفهمد چیزها همیشه برای شما جدی نیستند. البته باید اقتدار خود را به آنان نشان دهید، ولی همچنین با آنها بخندید. یک صحنه ی شاد می تواند زندگی آنان را شاد کند و خاطرات شیرین بسازد.

صورت ها و صداهای دیوانه مانند بسازید و وعده های غذایی را شیرین کنید یا با کوچکترها بازی کنید. با نوجوان ها شوخی کنید و جوک بگویید.

برقراری یک رابطه خوب بین والدین و فرزندان

۱- قابل اعتماد باشید

ارتباط موثر والدین با فرزندان

به عنوان یک پدر یا مادر، این اهمیت دارد که اعتماد را پایه گذاری کنید. اعتماد، به معنی نقش های مختلف والدین است. البته فرزند شما باید این را بدانند که می توانند در هر شرایطی به شما تکیه کنند. اگر می گویید کاری را انجام می دهم، حتما آن را انجام دهید تا به حرفتان پایبند باشید. اینکار باعث می شود که فرزند شما برای ساده ترین چیزا وابسته شود که باعث بهبود روابط در آینده خواهد شد.

درهرحال اعتماد، همچنین به معنی احترام به محیط خصوصی فرزند و دادن اعتماد به نفس برای به اشتراک گذاشتن کارهایشان با شما است.

اعتماد دقیقا به این معنی نیست که شما، هرچیزی که فرزندتان می گوید را باور کنید، بلکه به این معنی است که شما می خواهید ارزش های تردید را به آن ها آموزش دهید.

۲- شنیدن بدون حواس پرتی را تمرین کنید

والدین و فرزندان

پدر مادرها مشغله دارند، اما باید به فرزندانتان این اطمینان را بدهید که شما برای هر چیزی که می گویند ارزش قائل هستید. حتی اگر فرزند در حال توضیح یک اتفاق تکراری در مدرسه یا یک رویا است، تمام اهمیتتان را به او تخصص دهید. هنگامی که به طور کامل گوش دهید، رابطه ی خود با اورا بهبود می بخشید و ارزش او را ثابت می کنید.

موبایل خود را بی صدا کنید و تلویزیون را خاموش کنید. آنها را در موقعیتی قرار ندهید که به شما پاسخگو باشند. کاملا به او گوش دهید و سعی کنید پیام آنها را درک کنید. به صورتشان نگاه کنید. تماس چشمی برقرار کنید. از زبان بدن (body language) استفاده کنید. بدون قضاوت تغییرات منفی در چهره تان به آنها گوش کنید.

هنگامی که حرفشان تمام شد، چیزی که یاد گرفته اید را خلاصه کنید. برای مثال: دختر شما می گوید: تمام دختران مدرسه، آخر هفته به اردو می روند، اما ما باید به آن عروسی مسخره برویم!. شما باید بگویید: مشخص است که از نرفتن به اردو ناراحت هستی.

۳- روش ۳ میم موثر والدین را دنبال کنید

نقش والدین در تربیت فرزندان

همه فرزندان، در رفتار و روابط کمی تغییر می کنند. به عنوان یک بزرگسال، باید به طور بالغ پاسخگو باشید و خیلی آرام بداخلاقی را کنترل کنید. ۳ میم را دنبال کنید تا به اقتدار شما کمک کند و از همه روابط والدین فرزندی محافظت کند.

محکم باشید: نتایج را اظهار کنید و به طور موافق آن ها را بکار گیرید.

مهربان باشید: حرف های خود را با صدای مودب انتقال دهید. از بلند کردن صدای خود خودداری کنید. خیلی آسان حرمت شکنی را توضیح دهید و عواقب آن را بگویید.

منصف باشید: همچنین هنگامی که کاری را درست انجام می دهند، تشویقشان کنید.

۴- آرام باشید و مکالمات نزدیک به هم داشته باشید

رابطه والدین با فرزندان

نوجوانان، خیلی آسان با تماس صورت و چشمی، تهدید می شوند. با تغییر لحن خود به موازات آنان، از فشار بکاهید. از درگیری های مدرسه ای پسر خود بپرسید. هنگام پخت غذا، از دخترتان در مورد دوستان و اتفاقات جدید مدرسه او بپرسید.

از این زمان برای شناخت کامل فرزند خود استفاده کنید. برای ساخت یک رابطه خوب با همه، باید هر کدام از علایق، سرگرمی ها، و غیره آنان را یاد بگیرید. این نوع از روابط سازی، تفاوتی بین شما و فرزندتان ایجاد نمی کند. با کودک خود با قلب باز درگیر شوید، هنگام اهمیت دادن به آن ها و گوش دادن بهشان، بازی کنید و جوک بگویید و این اطمینان را به آنان بدهید که برایتان مهم هستند. همچنین علایق، دوست داشتن و خاطرات خود را با آنان در میان بگذارید. به علایق یکسانتان تاکید کنید. فرزند شما با این روش بیشتر علاقمند به صحبت و نزدیک شدن به شما، می شود.

تغییرات به موقع در رابطه بین والدین و فرزندان

۱- با بزرگ شدن فرزند، قوانین را یادآوری و برتری ها را بیشتر کنید

ارتباط با فرزندان

با توجه به سن فرزندتان، این مهم است که قوانین و راهنمایی ها را یادآوری کنید و اگر لازم بود آنها را تغییر دهید. فرزندان باید بدانند که به آنها اعتماد دارید و به آنها بسته به سنشان مسئولیت هایی می دهید. درهرحال، این همچنین به معنی قرار دادن عواقب جدی هنگام شکستن قوانین است.

۲- در بحث ها، آنان را شرکت دهید

نحوه ارتباط موثر با فرزندان

احساس بزرگ شدن وقتی اتفاق میافتد که، والدین به طور جدی نظرهای آنان را بخواهند. بیشتر پدر مادرها، در بحث ها بجای اجازه دادن به فرزندان در بازی کردن نقششان، داد می زنند. هنگامی که کودک شما نوجوان و بزرگتر شد، زمان گوش و اهمیت دادن به نظرهای آنان است.

به بزرگترها اجازه دهید در بیشتر بحث ها مانند: انتخاب لباس، انتخاب وعده های غذایی، فعالیت ها یا تعطیلات، نظر بدهند. همچنین ممکن است از بزرگترینشان بخواهید که هنگام مشکلات خانوادگی، خانواده را کنترل کند و جایگاه و احترام او را نشان دهید.

مثلا: ممکن است بگویید:”امیرعلی، نظرت برای این مهمانی آخرهفته چیست؟” یا “برای تعطیلات تابستان کجا دوست داری بروی؟”.

۳- هنگام چالش ها آنان را تشویق کنید و استقلال را بیابید

والدین و فرزندان

هنگامی فرزندتان یک رابطه قوی با شما داشت، احساس قدرت برای رفتن به دنیای بیرون و رویارویی با چالش ها را دارند. برای فرزندتان حمایت کننده باشید، عزت نفس آنان را افزایش دهید.

این به این معنی است که به نوجوان خود اجازه دهید تا کارهای شخصی خود را انجام دهد که برای زندگی برای دانشگاه آماده شود. به هر حال این به این معنی است که، به کودک خود قدرت دهید تا هنگام گرفتن یک نمره بد از معلم خود، بلند شود و اعتراض کند (با احترام).

قدرت، با یک دستورالعمل تدریجی اتفاق میافتد. به فرزند خود رویارویی با سختی ها و مشکلات آموزش دهید. در شرایط استرس زا اجتماعی به آنان کمک کنید. سپس آنان را برای رسیدن به اهدافشان در آینده تشویق کنید.

۴- خصلت انسانی خود را نشان دهید

ارتباط موثر والدین با فرزندان

هنگامی که فرزندتان به سن بلوغ رسید، زمان آرامش پدر مادر ها و دادن اجازه به آنها برای یک دیدگاه اجمالی به لایه های درونی است. در حقیقت، نشان دادن خصلت انسانی خود به آنان، روابط را بهبود می بخشد. هنگام رانندگی به سمت خانه، خاطرات خود را برای آنان بگویید تا یاد بگیرند و بزرگ شوند.

برای مثال اگر شما هم درگیری هایی در دوران مدرسه داشته اید، آنان را به اشتراک بگذارید و راه های از پس آن برآمدن را بگویید. آن ها به شما به عنوان یک فرد قوی و شکست ناپذیر نگاه می کنند، اینکار کمک می کند که بدانند شما نیز تجربه کرده اید و آن را کنترل کرده اید.

​
کسب موفقیت به توانایی فرد در برقراری ارتباط بستگی دارد. برای رسیدن به موفقیت باید هنر برقراری ارتباط موثر را داشته باشیم. یکی ویژگی‌های افراد موفق مهارت و توانایی آنها دربرقراری ارتباط با دیگران است. ارتباط غیرمؤثر باعث کاهش همکاری و هماهنگی، کاهش بازدهی، تنش‌های درونی، شایعات و بدگویی، افزایش ترک کار و غیبت از کار می‌شود. در این مطلب می‌توانید 10 نکته در برقراری ارتباط موثر را بخوانید.

حال چطور می‌توانید ارتباطی خوب، روشن و موثر برقرار کنید؟

1. ارتباط موثر با فرزندان  رو در رو برقرار کنید
بیشتر به ارتباط رو در رو و حضوری با همکاران و مقامات مافوق روی بیاورید و روی انتقال پیام از طریق تابلو اعلانات، یادداشت، ایمیل یا هر شکل ارتباطی نوشتاری دیگر تکیه نکنید. در مکالمه ی رودر رو، اعتماد بهتر و سریع تر ایجاد می‌شود

2. شنونده خوبی باشید
درحالی كه به نظر می‌رسد گوش دادن به دیگران بسیار ساده است، اما اگر شنونده فن گوش دادن را نتواند به درستی به‌كار ببندد ارتباط موثر با فرزند دچار مشكل می‌شود. رمز یک ارتباط موفق، شنونده‌ی خوبی بودن است. هنگامی که دیگران صحبت می‌کنند به آن ها احترام بگذارید، حرف‌شان را قطع نکنید و فرصت بدهید تا منظور خود را بیان کنند، آن چه را می‌گویند خلاصه و تکرار کنید، هنگامی که هنوز فرد در حال صحبت کردن است پاسخ های‌تان را آماده نکنید، ایمیل تان را چک نکنید یا برگه های کاغذ کارتان را زیر رو نکنید و سعی کنید به چشمان طرف مقابل نگاه کنید.

به خاطر داشته باشید تا زمانی كه شما به جای تمركز و دقت در سخنان دیگران به افكار درونی خود گوش می‌دهید، قادر نخواهید بود شنونده خوبی باشد.

3. واضح و روشن صحبت کنید
واضح و روشن صحبت کنید و از عبارت‌های مناسب استفاده کنید، اگر گفته‌هایتان مشکل باشد، ممکن است دیگران منظورتان را اشتباه برداشت کنند. به خصوص درباره‌ی انتظارات و طرز فکر و گفته‌های افراد را با بیان متفاوتی دوباره بازگو کنید، این کار نه تنها به آن‌ها اطمینان می‌دهد که حرف‌های شان را فهمیده‌اید، بلکه نشانه‌ی اهمیت دادن بیشتر به مطالبی است که گفته‌اند.

4. صریح و صادق بودن
صراحت و صادق بودن فرایندی است كه در ارتباطات انسانی به شكل نامحسوس اما بسیار موثر نقش بازی می‌كند. تاكید می‌شود این فرآیند قابل دیدن یا شیندن نمی‌باشد. بلكه دو طرف درگیر ارتباط، آن را حس می‌كنند. اگر ارتباطی فاقد صراحت و صداقت باشد، بدون شك، یا قطع خواهد شد و یا به شكل مخدوش، مبهم و ناسالم ادامه می‌یابد. اگر نتوانیم یا نخواهیم منظور خود را با صراحت بیان نماییم طرف مقابل به اشتباه می‌افتد و به حدس و گمان متوسل می‌شود و از واقعیت دور می‌گردد.

به خاطر داشته باشیم ابهام و عدم صداقت در ارتباط موثر سرمنشاء بسیاری از مسائل و مشكلات در ارتباطات فردی است.

5. واکنش نشان دهید و واکنش دیگران را هم درک کنید
هر کسی احتیاج دارد که بداند چه موقع کار را خوب انجام داده است و چه موقع احتیاج به بهبود آن دارد. به شخص باز خورد بدهید و همیشه به کار انجام شده انتقاد کنید نه به خود شخصی، اگر عصبانی هستید، قبل از سخن گفتن لحظه‌ای سکوت کنید.

6. حفظ آرامش و احترام به طرف مقابل
ما اغلب در ارتباطات خود با دیگران درصدد ارزیابی آنها برمی‌آییم و گاه فكر می‌كنیم یا باید نظرات و احساسات آنها را رد كنیم و یا به نوعی (مستقیم و غیرمستقیم) نظرات و احساسات خودمات را به آنها تحمیل نماییم. ارتباطاتی كه بر پایه این روش شكل می‌گیرد  غالباً تداوم نمی‌یابد و هر دو طرف درگیر در ارتباط را دچار مشكل می‌سازد. ما بدین دلیل با یكدیگر ارتباط برقرار می‌كنیم تا از طریق آن به حل مسائل و مشكلات، رفع تضادها و تعارضات، رد و بدل كردن اطلاعات ، درک بهتر خود و رفع نیازهای اجتماعی دست یابیم، در روابطی كه ( ارزیابی دیگران ) عنصر اصلی آن می‌باشد نه تنها اهداف مذكور تحقق نمی‌یابد، بلكه آرامش لازم در ارتباطات انسانی نیز از بین می‌رود. باید به خاطر داشته باشیم همه ما می‌خواهیم دیگران با نظرات ما موافقت کنند و یا حداقل به افكار و احساسات ما احترام بگذارند و آنها را تایید كنند، زیر عقاید و نظرات ما برای خودمات كاملاً اهمیت ندارند، اگر در ارتباط با دیگران این تصور پیش آید كه به نظرات آنها احترام نمی‌گذاریم، ارتباط روند مناسب و هدفمند خود را طی نمی‌نماید.

در نظر گرفتن این نكته كه اغلب مردم مانند ما فكر نمی‌كنند، احساس نمی‌كنند و به روش خود به دنیا نگاه می‌كنند بسیار اساسی است.

7. وقفه‌ای ایجاد کنید
در مذاکرات و ارتباطات طولانی سعی کنید وقفه‌ای ایجاد کنید، تا شماره 10 بشمارید، قدم بزنید. هر کاری حس می‌کنید به شما آرامش می‌دهد، انجام دهید. سپس قبل از این که کاری بکنید، بنشینید و فکر کنید که چگونه می‌خواهید به موقعیت نگاه کنید.

8. مخالفت نمودن به شیوه مناسب
اگر بتوانیم بپذیریم كه دیگران مانند ما نیستند آن وقت می‌توانیم به شیوه مناسب با نظرات و عقاید آنها كه به نظر ما صحیح نیستند مخالفت كنیم. به عبارت دیگر بدون بحث و جدل مخرب كه غالباً همراه با بلند كردن صدا، داد و فریاد، خشم و غضب است می‌توانیم به نتیجه مناسب دست یابیم. یكی از مناسب‌ترین شیوه‌ها برای مخالفت كردن با نظرات و عقاید دیگران روش خلع سلاح است. در این روش، فرد در سخنان طرف مقابل حقیقتی را پیدا می‌كند (حتی اگر با مجموعه سخنان او موافق نیست) و سپس در مقام موافقت و تایید آن حرف می‌زند. این روش بر طرف مقابل تاثیر آرام بخش عجیبی می‌گذارد.
ممكن است روش خلع سلاح را نپذیرد ولی جدل، بی فایده و همیشه بی‌سرانجام است، با این شیوه در واقع شما پیروز از بحث خارج می شوید و طرف مقابل نیز احساس پیروزی می كند و با آمادگی بیشتری به حرف‌های شما گوش‌می دهد.
مثال: همکار شما می‌گوید: اصلاً حرفهای تو را قبول ندارم! پاسخ شما: بله حق باتوست، ما همیشه نباید دربست و به صورت صددرصد حرف‌های دیگران را بپذیریم.

باید به خاطر داشت كه لحن پاسخ شما نیز مهم است. اگر پاسخ تحقیرآمیز باشد این روش اثر مطلوب را نخواهد داشت.

9. موثق و معتبر صحبت کنید
با حرف ها و عملکردهای تان ثابت کنید که به اصول رفتار حرفه‌ای متعهد هستید. این امور فضایی از اعتماد و رو راست بودن با دیگران را ایجاد می‌کند.

10. خودشناسی و افزایش آگاهی
شناسایی دنیای ذهنی دیگران، همدلی و همدردی كردن با آنها و یا به نتیجه رسیدن بحث‌های ما با دیگران نیازمند خوشناسی و تلاشی برای افزایش اطلاعات و آگاهی‌های خود جهت شناسایی دیگران و محیط زندگی است. آگاهی از نقاط قوت و ضعف، ترسها، امیال،‌ آرزوها و نیازهای خود و پذیرش صادقانه آنها، كمک می كند ویژگی‌ها و وخصوصیات دیگران را واقع بینانه‌تر ببینیم و آنها را بپذیریم.
باید به خاطر داشت خوشناسی و افزایش آگاهی مستلزم صرف وقت، صبوری و تلاشی در جهت تغییر ویژگی‌های منفی خود است. برای خودشناسی و افزایش آگاهی می‌توانید از افراد متخصص نظیر روانشناسان و مشاوران کمک بگیرید.

​

ارتباط و مهارت ارتباطی، بر خلاف آنچه در نگاه نخست به نظر می‌رسد کار ساده‌ای نیست.

اگر بخواهیم کمی دقیق‌تر فکر کنیم، ما با مهارت ارتباطی می‌خواهیم بخشی از ساختاری را که در مغزمان شکل گرفته به مغز فرد دیگری در نقطه‌ی دیگری منتقل کنیم و ساختار مغز او را تغییر دهیم.

برای اینکار از ابزارهای کلامی و غیرکلامی استفاده می‌کنیم و امیدواریم آنچه در ذهن ما نقش بسته است، به همان شکل در ذهن طرف مقابل ثبت شود.

با توجه به این توضیح، اگر چه در تعریف ارتباط موثر صرفاً از چند جمله و تعبیر ساده استفاده می‌کنیم، اما لازم است همواره به خاطر داشته باشیم که اصل ماجرا، کاری بسیار پیچیده است و به سادگی در قالب کلمات قابل تشریح نیست.

تعریف ارتباط موثر:

ارتباط موثر با فرزند، رابطه‌ای است که در آن، طرف مقابل، پیام شما را با حداکثر دقت ممکن دریافت و درک کند.

اکثر متخصصان ارتباطات بخش اصلی (و گاه تمام)‌ مسئولیت ارتباط موثر با فرزندان را بر عهده‌ی ارسال کننده‌ی پیام می‌گذارند.

البته این به معنای انکار اهمیت نقش دریافت‌کننده نیست، بلکه تاکیدی بر این امر است که فرستنده‌ی پیام‌ها، مسئولیت دارد از تمام توان خود برای افزایش اثربخشی ارتباط استفاده کند و به سادگی بی‌توجهی یا بی‌دقتی مخاطب را به بهانه‌ای برای کاهش اثربخشی ارتباط تبدیل نکند.

تقریباً تمام آنچه در بحث پرورش مهارت ارتباطی مطرح می‌شود، به نوعی به همین مسئله بازمی‌گردد.

مهارت سخنرانی و مهارت ارائه، مهارت گوش دادن، مهارت اسلایدسازی، تسلط کلامی و هر آنچه که معمولاً از آن حرف می‌زنیم، هیچ‌کدام هدف نیستند. بلکه ابزارهایی هستند که قرار است به اثربخشی ارتباط کمک کنند.

به رغم تلاش و علاقمندی والدین برای برقراری ارتباط موثر و بهتر با فرزند نوجوان خود، اغلب پدر مادرها حتی از سخت بودن یک گفتگوی ساده با نوجوان خود می‌نالند. این‌که چطور بچه‌ها به حرف‌هایشان گوش نمی‌دهند یا پاسخی در جواب حرف‌هایشان نمی‌گویند. اجازه بدهید یک سناریوی معمولی را انتخاب کنیم: شما می‌خواهید با پسر نوجوان‌تان درباره رفتار «غیر مسئولانه»‌اش صحبت کنید. منظور ما از رفتار غیرمسئولانه اینست که شاید فرزندتان بیش از حد مشغول انجام بازی‌های ویدئویی شده، تکالیف درسی‌اش را انجام نداده و یا از زیر بار کارهای روزمره خود در رفته باشد. احتمال اینکه با مثالی که در ادامه آورده‌ایم، برای‌تان آشنا باشد، بسیار زیاد است.

در حالی‌که به سمت اتاق او می‌روید، از او می‌پرسید: «می‌تونیم صحبت کنیم؟» او چشمان خود را گرد می‌کند و با نگاهی سنگین می‌گوید: «بیا! باز شروع شد!» با شروع جمله شما که می‌گویید «باید مسئولیت‌پذیری بیشتری داشته باشی»، او همانجا می‌نشیند و اخم‌هایش را در هم فرو می‌برد و طوری نگاهتان می‌کند که بهترین توصیف برایش این است: «حالا هر چی!». نوجوان‌تان به صورت زیرچشمی نگاهی به ساعت می‌اندازد. با دیدن رفتارهای او خونسردی خود را از دست می‌دهید و دادتان به‌ هوا می‌رود: «تو می‌دونی که ما خیر و صلاح تو را می‌خوایم و اصلا برات مهم نیست! هست؟» او جواب پس می‌دهد: «نه! واقعا نه!» و در یک آن صدای مکالمه بالا می‌رود و در کوبیده می‌شود. هر دو طرف احساس خشم، درماندگی و سردرگمی می‌کنند. قرار بر این بود که گفتگو جواب بدهد، مگر نه؟ اما اغلب این طور نیست.

برطرف کردن اختلاف و برقراری ارتباط و تعامل بهتر با دانش آموز (عکس فیلم آستانه هفده‌سالگی با بازی وودی هارلسون)
برقراری ارتباط با نوجوان مهارتی است که همه ما می‌توانیم به راحتی در آن استاد شویم. به شخصه پس از اینکه مادر شدم و برای بیش از ۲۵ سال به عنوان یک روان‌شناس کودکان با بچه‌ها کار کردم، متوجه شدم که ۵ استراتژی اساسی وجود دارد که بهره‌گیری از آن‌ها می‌تواند تفاوت‌های اساسی در برقرای ارتباط موثر به وجود آورد.

فهرست

1 ارتباط موثر با نوجوان: ۵ روش پیشنهادی برای والدین
1.1 ۱. برای آغاز گفتگو از به کار بردن این جمله اجتناب کنید: «بیا حرف بزنیم!»
1.2 ۲. به جای مستقیم‌گویی، سوال بپرسید
1.3 ۳. صادقانه و از ته دل جواب بدهید
1.4 ۴. هنگامی که نظرات مخالفی دارید، از روش تو-من-ما استفاده کنید
1.5 ۵. وقتی مرتکب اشتباه می‌شوید معذرت بخواهید
ارتباط موثر با نوجوان: ۵ روش پیشنهادی برای والدین
۱. برای آغاز گفتگو از به کار بردن این جمله اجتناب کنید: «بیا حرف بزنیم!»
به نظر می‌رسد استفاده از این جمله طبیعی‌ترین راه برای شروع یک گفتگو باشد. اما هنگامی که ما به نوجوان‌مان می‌گوییم «بیا حرف بزنیم» آلارم‌های هشدار در مغز او به صدا درآمده و کرکره‌ها پایین کشیده می‌شوند که در عمل، امکان داشتن یک مکالمه معنی‌دار را غیر ممکن می‌سازند. در عوض، قبل از گفتن هر جمله‌ای، مدت زمانی را کنار ایشان و بدون شروع هیچ نوع مکالمه یا حرف تحکم‌گونه یا تهدید‌آمیز حضور داشته باشید. من گاهی اوقات کتابی به دست می‌گیرم و خودم را روی صندلی اتاق دخترم می‌اندازم. بی برو برگرد کسی که مکالمه را آغاز می‌کند دخترم است. منتظر پنجره‌های گفتگو باشید؛ ممکن است این فرصت زمانی دست بدهد که او را به خانه دوستش می‌رسانید، یا وقتی در آشپزخانه مشغول تدارک شام هستید. این موعد حتی می‌تواند زمان مسواک شبانه باشد.

۲. به جای مستقیم‌گویی، سوال بپرسید
به دلیل اشتیاق و اضطرابی که ما برای کمک به نوجوان‌مان داریم، مرتبا به آن‌ها در مورد نحوه گفتگو، رفتار و عملکردشان تذکر می‌دهیم. اهمیت سوال پرسیدن بسیار بالاتر است. به جای اینکه بگوییم «باید مطالعه کنید – من اصلا نمی‌بینم در حال مطالعه باشی» بسیار موثرتر است که بپرسیم «روند مطالعه‌ات برای امتحان پیش‌رو چطور پیش می‌رود؟» وقتی به نوجوا‌ن‌تان می‌گویید که چه کار باید بکند، اغلب آن‌ها را از خود دور می‌کنید و در موقعیت تدافعی قرار می‌دهید. اما هنگامی که به روشی آرام و کنجکاوانه سوال می‌پرسید، در حقیقت این پیام را به آن‌ها می‌فرستید که به ایشان و توانمندی‌شان در اتخاد تصمیمات صحیح احترام می‌گذارید و برای شخصیت آن‌ها ارزش قائل هستید.

۳. صادقانه و از ته دل جواب بدهید
این یکی ممکن است دشوار باشد. برای مثال، فرض کنید نوجوان‌تان در مورد عدم آمادگی برای امتحان و ترس از مردود شدن در آن، نگرانی‌اش را با شما به اشتراک می‌گذارد. واکنش بداهه شما ممکن است این‌طور باشد که عصبانی شوید و با گفتن این جمله او را توبیخ کنید: «من که بهت گفته بودم باید سخت مطالعه کنی!» اما آنچه او نیاز دارد، همدلی است. در عوض جمله‌ای شبیه به این به کار ببرید: «این مسئله نباید برایت راحت باشد، اینطور نیست؟» وقتی از ته دل با او همدردی می‌کنید، نوجوان‌تان احساس سرزنش، شرمساری و محکومیت نمی‌کند و همین رویکرد باعث می‌شود بیش از پیش به شما نزدیک‌تر شده و حرف دلش را راحت‌تر بزند.

ارتباط با فرزندان: ۵ روش پیشنهادی برای والدین
۴. هنگامی که نظرات مخالفی دارید، از روش تو-من-ما استفاده کنید
در تمام روابط خانوادگی، باید حد و مرزی برای اختلافات وجود داشته باشد. به بچه‌های خود هنر و مهارت همکاری را با انجام سه مرحله زیر یاد دهید:

من به حرف‌های تو گوش می‌دهم و دیدگاه تو را درک می‌کنم (حتی اگر با آن موافق نباشم).
من دیدگاه خودم را به عنوان مادرت (پدرت) ابراز می‌کنم (حتی اگر تو با آن موافق نباشی).
ما با هم از پس حل این موضوع برمی‌آییم.
برای مثال، فرض کنید شما نگران استفاده بیش از اندازه فرزندتان از رایانه، موبایل، تبلت و یا دیگر دستگاه‌های الکترونیکی باشید. خب اجازه دهید این‌طور بگوییم، نگرانی شما فراتر از حد معمول است، از دست این رفتار نوجوان‌تان دیوانه شده‌اید. اما به جای اینکه برای او یک منبر مفصل ترتیب دهید، با پرسیدن این سوال شروع کنید: «آیا می‌توانیم در مورد آنچه در حال اتفاق افتادن است صحبت کنیم؟». سپس به حرف‌های او گوش کنید و سعی کنید از هر پیش‌داوری یا قضاوت قبلی دوری کنید. با اجازه‌ای که به او برای توضیح خود می‌دهید، به او نشان دهید که برایش احترام قائل هستید. این کار را با قطع نکردن حرف او و بسیار محترمانه انجام دهید. بعد از اتمام توضیحات و شنیدن واقعی حرف‌هایش، دیدگاه خود را برای او توضیح دهید. چرا رفتار او شما را ناراحت می‌کند؟ رفتار او چه تاثیری بر روی شما یا خانواده می‌گذارد؟ این کار را در خونسردترین حالت ممکن انجام دهید و اجازه ندهید احساسات‌تان کنترل مکالمه را از دست شما بگیرد. در نهایت هر دوی شما، با همدیگر در مورد راه‌حل مشترک گفتگو کنید: چرا، کی و چه قدر؟

۵. وقتی مرتکب اشتباه می‌شوید معذرت بخواهید
همه والدین در مواجهه با فرزندان‌شان، به ویژه در ارتباط موثر با فرزندان، اشتباه می‌کنند؛ زیرا آن‌ها متخصص دست گذاشتن روی نقاط ضعف ما هستند! هنگامی که چیزی می‌گوییم که از بیانش پشیمان می‌شویم، بهترین کاری که بلافاصله می‌شود انجام داد، یک عذرخواهی ساده است: «به خاطر این که از کوره در رفتم عذر‌‌خواهی می‌کنم. چه کاری می‌توانم برای جبرانش بکنم؟» هنگامی که صادقانه با نوجوان‌تان حرف می‌زنید، آن‌ها بسیار بخشنده هستند. در همین راستا مقاله «انتظارات کودکان از والدین» را مطالعه کنید.